Dit is Marga, op 45-jarige leeftijd overleed haar vader. “Ik wilde sterk zijn voor mijn kinderen die hun opa moesten missen, en voelde mij verantwoordelijk voor mijn moeder die alleen achterbleef. Dit terwijl mijn eigen emoties ook de ruimte nodig hadden. Boosheid, verdriet, teleurstelling, het was er allemaal. Ook was ik ergens opgelucht en dankbaar, omdat hij nu niet meer verder hoefde te lijden. Hoe ouder je zelf ook wordt: als ik over mijn vader praat dan voel ik mij altijd nog zijn kleine kind. Juist omdat de liefde zo groot is, geloof ik niet dat rouw te verwerken is. De scherpe randjes zijn eraf, maar omdat ik hem meedraag in de rest van mijn leven, blijft het verdriet altijd sluimerend aanwezig. Ik hoop dat dit programma kan helpen om de scherpe randjes er ook bij jou af te halen, en je in staat stelt om je leven voort te zetten.”