Gedichten overlijden moeder

7 hartverwarmende langere gedichten bij het overlijden van een liefste moeder

Hieronder vind je een overzicht van 7 langere gedichten bij het overlijden van een liefste moeder.

Ben je op zoek naar kortere gedichten, kijk dan op onze andere pagina: 14 mooie korte gedichten bij het overlijden van een liefste moeder

Op beide pagina’s vind je teksten en gedichten die steun kunnen bieden in rouw, maar ook kunnen worden gebruikt op uitvaarten, condoleances of rouwkaarten.

 

Wist je dat je ook steun kunt vinden in jouw eigen stem, in jouw eigen woorden?

Met onze 30-daagse schrijfreis verwerk je verdriet op jouw tempo, met liefdevolle en krachtige schrijfoefeningen die je helpen je emoties een plek te geven.

Liefste Mama Schrijfprogramma

Waar ben je, mijn moeder?

Jij, mijn moeder,
ik, jouw kind.
De aarde waarop ik loop,
vertrouwde wegen,
jij voor mij uit,
toen ik nog van niets wist,
alleen maar vertrouwen ademde
en het was goed.
Jij zag dat het goed was
en ik door jouw ogen,
wat was ik gelukkig!

Nu jij er niet meer bent,
vertrouwde wegen, nog steeds,
maar ik mis je,
zoals jij mij deed ademen:
vertrouwen, geluk, het kon niet op.

Waar ben je, mijn moeder?
Waar ben ik nu, jouw kind?
zonder jou ben ik nergens.

Auteur: Gerard Oostveen

 

De liefde van een moeder

In dankbaarheid denk ik terug aan jou,
Wat jij me hebt gegeven
De liefde die jij me gaf
Neem ik mee de rest van mijn leven
Niemand die me dat af kan nemen
Ook al ben je er niet meer
Jouw onvoorwaardelijke liefde
Blijf ik voelen elke dag weer

Ja, de liefde van een moeder
Gaat mee je hele leven
De liefde van een moeder
Is iets dat niemand zo kan geven

En met liefde heb jij me overspoeld
Dat zal ik nooit vergeten
Jij was ontzettend trots op mij
Dat liet je aan iedereen weten
En altijd stond je voor me klaar
Met raad en vooral met daad
Je was een zorgzame moeder
Een steun en toeverlaat

En daarom ben ik dankbaar
Ondanks dat ik je zo mis
Omdat ik van jou mocht leren
Wat echte liefde is!

Auteur: Esther Terlouw

 

Ons lijntje

Je zit zo ingesleten
zo vast in mijn patroon
jou even bellen
het was zo heel gewoon

mijn leven is z’n vaste vorm
eigenlijk een beetje kwijt
opnieuw indelen, ordenen
komt vast wel met de tijd

ons lijntje
een draad van goud
langgerekt van hier tot boven
zal nooit meer breken
al word ik 100 jaar oud.

Auteur: Kim (IG @mijmer_met_mij)

Één keer

Wat zeg je bij een afscheid
als je elkaar nooit meer gaat zien? ik hou van je? het beste? ik heb je lief?

of heel misschien
staan die woorden die je zoekt
nog niet in de van dale
misschien is wat je wil zeggen
niet in woorden te vertalen

rust zacht? je was de beste?
ik ga je missen, elke dag?
of zeggen mijn tranen je genoeg
wanneer ik nog een keer naar je lach.

Auteur: René Oskam

Zoveel dingen, zoveel herinneringen

Mam, jij leerde mij zoveel dingen,
dat zijn nu allemaal herinneringen.

Die ik samen en ieder apart, koester
heel diep in mijn hart.

Jij leerde mij lopen, lachen en zingen,
met jou kon ik praten over zoveel dingen.

Zoveel dingen,
zoveel herinneringen.

Jij gaf me normen en waarden,
die me soms wel eens bezwaarden.

Maar nu probeer te zien als giften, gaven,
die mij in mijn verdere leven staven.

Zoveel dingen, die ik door jou ken,
mij ook maakten tot wie ik nu ben.

Zoveel dingen,
zoveel herinneringen.

Voor mijn gevoel was jij altijd daar
mam, hoe speelde je dat toch klaar?

In tijden dat ik het moeilijk kreeg,
was jij degene die mij steunde, en zweeg.

Over wat ik jou in vertrouwen vertelde,
en wat mij toentertijd zo kwelde.

Zoveel dingen, zoveel
herinneringen.

O, mam, ik heb nog zoveel vragen in dit leven,
waar jij me nooit meer een antwoord op zult geven.

Ik weet nu ook: het afsnijden doet
niet zo’n pijn, als wel het afgesneden zijn.

Auteur: onbekend

Ik mis je

 

Kon ik nog maar even bij je zijn,
gewoon zomaar heel even,
even met je praten,
over de alledaagse dingen van het leven.

Kon ik nog maar even bij je langs gaan,
of je even bellen,
al was het maar 5 minuten,
om even over mijn werk te vertellen.

Kon ik nog maar even een berichtje sturen,
zomaar 1 of 2: ‘Ik ga even wandelen
ga je anders gezellig mee?’

Kon je nog maar even bij me komen,
al was het maar heel even.

Dan kon ik mijn verhaal even doen
en jij kon me dan bevestiging geven.

Kon ik je maar even spreken,
eventjes naar je toe.

Kon je nog maar tegen me zeggen,
dat ik het heus allemaal wel goed doe.

Dat is wat ik het meeste mis,
die alledaagse dingen.

Praten over van alles en nog wat,
het zijn nu slechts herinneringen.

Als ik weleens onzeker was,
dan pepte jij me op.

Dan gaf je me bevestiging
en zei je: ‘Meid, kom op!’

Tranen weg en nu weer door,
dat is wat je altijd zei.

En ook al ben je er niet meer,
toch leef je voort in mij.

Want ik hoor het je nog zeggen,
dat was ook jouw gebed.

En dat houdt me op de been
en zorgt ervoor dat ik doorzet.

Auteur: Esther Terlouw

Nooit meer kind zijn

Mama ik mis je zo
Bij wie moet ik nu mijn verhaal doen?
Wie luistert ernaar zoals jij?
Wie pept me op als ik onzeker ben?
En als ik het moeilijk heb…wie staat me bij?

Mama ik mis je zo
Wie kent me zoals jij me kende?
Wie houdt er van me zoals jij dat deed?
Wie vraag ik nu om raad?
Wie kan ik nu bellen als ik het niet weet?

Mama ik mis je zo
Bij wie kan ik gewoon even huilen?
Bij wie kan ik gewoon even klagen?
Wie is er onvoorwaardelijk voor me?
Aan wie kan ik echt alles vragen?

Mama ik mis je zo
Niemand kan jou vervangen
Niemand houdt zoveel van mij als jij
Dat kan ik ook van niemand verlangen
Jij was er onvoorwaardelijk voor mij

Bij jou kon ik helemaal mezelf zijn
Even nog kind zijn als ik dat wou
Of als ik dat even nodig had
Ook al ben ik een volwassen vrouw

Maar nu jij er niet meer bent
Is dat allemaal voorbij
Nu kan ik nooit meer kind zijn
Zonder een moeder zoals jij

Ik weet niet of ik dat wel kan
Maar die keuze heb ik niet
Nu moet ik verder leven
Alleen met mijn verdriet
Want ook al heb ik nog een lieve vader en een prachtig kind
Een fijne zus, een geweldige man
Het is gewoon niet te vergelijken

Er is niemand die jou vervangen kan
En ook al vind ik troost bij hen
En ook bij familie, vrienden en God
Toch voel ik vanbinnen die leegte
En is mijn hart kapot

Want met dat jij bent gestorven
Ben ik ook een stukje van mezelf kwijt
Het af en toe nog kind kunnen zijn
Is nu toch echt verleden tijd

Als puber wilde ik graag volwassen zijn
Bevocht ik mijn vrijheid
En deed ik je soms pijn
Ik streed voor meer zelfstandigheid
Jij hield me liever klein
Ik wilde graag vrij en vooral ook onafhankelijk zijn
Toch kwam ik er later van terug
En vond ik het toch wel fijn
Om soms zomaar heel even
Nog kind te kunnen zijn

Nu ben je er niet meer
Nu moet ik verder zonder jou
Ik ben allang geen kind meer
Ik ben een volwassen vrouw
Maar dat ik nu nooit meer kind kan zijn
Is toch niet wat ik wou
Nee nooit meer kan ik kind zijn
ik moet nu verder zonder jou
Voor de rest van mijn leven
Als volwassenen vrouw
en als moeder van een prachtig kind

Maar als kind zonder moeder
En dat is wat ik juist zo ontzettend moeilijk vind

 

Auteur: Esther Terlouw

Geef je rouw een plek met 30 dagen begeleid schrijven

Speciaal voor iedereen die rouwt om hun moeder, hebben wij vanuit onze eigen ervaring een liefdevol schrijfprogramma ontwikkeld.

Met het Liefste Schrijfprogramma ontvang je 30 dagen lang schrijfoefeningen die je op een zachte manier begeleiden in je rouwproces.

✨ Wat brengt dit programma jou?

  • 🕊️ Rust en helderheid
    Door te schrijven ontstaat er ruimte in je hoofd en hart. Je emoties worden overzichtelijker en zachter.
  • ⏳ Praktisch en eenvoudig
    10 minuten per dag is genoeg. De oefeningen zijn laagdrempelig en toegankelijk voor iedereen, zonder enige schrijfervaring.
  • ❤️ Op je eigen tempo
    Geen haast of verplichting – volg de schrijfmomenten op een manier die bij jou past.
  • ✨ Nieuwe inzichten en perspectieven
    Schrijven biedt meer dan alleen troost. Het geeft je inzicht in wat er in je speelt en helpt je herinneringen levend te houden.

 

Ontdek het schrijfprogramma